W odpowiedzi na Państwa prośby, chcąc pomóc osobom w najtrudniejszej sytuacji życiowej, nawiązaliśmy współpracę z firmą Levitate w zakresie pomocy psychologicznej.
Więcej informacji uzyskają Państwo w naszym biurze, lub pod adresem internetowym www.levitate.pl
W przypadku zgonu osoby najbliższej, należy podjąć kilka istotnych kroków, aby zapewnić odpowiednie postępowanie i wsparcie w tym trudnym czasie.
Po pierwsze, niezwłocznie należy skontaktować się z naszą firmą telefonicznie pod numerem telefonu 784 358 427, który jest czynny całą dobę. Nasz wykwalifikowany personel zapewni fachową pomoc merytoryczną, zarezerwuje termin pogrzebu oraz uzgodni wszystkie niezbędne formalności związane z pogrzebem.
Jeśli zgon nastąpił w domu, konieczne jest wezwanie lekarza, który stwierdzi zgon i wystawi kartę zgonu. Jednocześnie prosimy o niezwłoczne skontaktowanie się z naszą firmą, abyśmy mogli podjąć niezbędne działania.
Warto pamiętać, aby ciało osoby zmarłej w domu nie było nakrywane kołdrą ani kocem. Lekkie prześcieradło będzie odpowiednim sposobem na zabezpieczenie ciała.
Dodatkowo, w pomieszczeniu, w którym zmarła osoba przebywa, należy zakręcić grzejniki i unikać przeciągów.
Kluczową kwestią jest jak najszybsze zgłoszenie faktu zgonu naszej firmie, ponieważ im szybciej podejmiemy działania w celu zabezpieczenia ciała przed zmianami pośmiertnymi, tym lepsze efekty będziemy mogli uzyskać.
Dzięki temu zapewniamy godne i profesjonalne podejście do procesu pogrzebu, dając rodzinie spokój i wsparcie w tym trudnym czasie.
Pozostałe kwestie dotyczące pogrzebu ustalimy wspólnie już w naszym biurze tak, aby wesprzeć Państwa w tych jakże trudnych chwilach.
Zapraszamy do kontaktu z naszym Domem Pogrzebowym, który mieści się przy ulicy Artyleryjskiej 9 (Centrum, wjazd od ul. Botanicznej). Nasze biuro jest otwarte codziennie przez całą dobę, włącznie ze Świętami i dniami wolnymi, aby zapewnić Państwu wsparcie i profesjonalną pomoc w każdej sytuacji.
Jesteśmy dostępni dla Państwa pod numerem telefonu 784 358 427, który jest czynny przez całą dobę. Niezależnie od pory dnia czy nocy, nasi doświadczeni pracownicy są gotowi odpowiedzieć na Państwa pytania, udzielić niezbędnych informacji oraz zorganizować wszelkie niezbędne formalności związane z pogrzebem.
W naszym Domu Pogrzebowym stawiamy na profesjonalizm, empatię i pełne zaangażowanie w zapewnienie godnego pożegnania dla zmarłych oraz wsparcie dla ich rodzin w tym trudnym czasie.
Dlatego też, zachęcamy do skorzystania z naszych usług i kontaktu w każdej potrzebie.
Kremacja to proces spopielenia ciała zmarłej osoby przy użyciu wysokiej temperatury, zazwyczaj w specjalnie przystosowanej krematorium. Jest to alternatywna forma pochówku, w której ciało zostaje poddane procesowi spalania, a następnie przetworzone na prochy, które są następnie przekazywane rodzinie lub złożone na cmentarzu.
Proces kremacji jest regulowany przez przepisy prawa, zarówno cywilne, jak i religijne. W Polsce, kremacja jest legalna i jest regulowana przez ustawę o cmentarzach i chowaniu zmarłych. Według tej ustawy, prochy osoby zmarłej mogą być pochowane na cmentarzu lub wsypane do morza. Jednak, zgodnie z przepisami kościelnymi, aby kremacja była zgodna z zasadami Kościoła Katolickiego, prochy powinny być pochowane na cmentarzu lub przechowywane w katolickiej kaplicy pogrzebowej.
W praktyce, decyzja o kremacji zwykle zależy od preferencji zmarłej osoby lub jej rodziny, a także może być podyktowana względami ekonomicznymi lub ekologicznymi. Jednakże, niezależnie od wyboru, proces kremacji powinien być przeprowadzony zgodnie z przepisami prawa oraz z szacunkiem i godnością dla zmarłej osoby.
Aby zmartwychwstać z Chrystusem, należy umrzeć z Chrystusem, należy „opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana” (2 Kor 5,8). W instrukcji Piam et constantem z dnia 5 lipca 1963 roku, ówczesne Święte Oficjum ustanowiło, by „wiernie dochowywać zwyczaju grzebania ciał wiernych zmarłych”, dodając jednak, że kremacja nie jest „sama w sobie sprzeczna z religią chrześcijańską” i aby nie odmawiano już sakramentów i uroczystości pogrzebowych tym, którzy poprosili o kremację po śmierci, pod warunkiem, że wybór ten nie był podyktowany wolą „odrzucenia chrześcijańskich dogmatów, albo w duchu sekciarskim, albo też pod wpływem nienawiści wobec religii katolickiej i Kościoła”.1 Owa zmiana dyscypliny kościelnej została później wprowadzona do Kodeksu Prawa Kanonicznego (1983) oraz do Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich (1990).Tymczasem praktyka kremacji rozpowszechniła się znacząco w dużej liczbie krajów, ale jednocześnie rozpowszechniły się także nowe idee, sprzeczne z wiarą Kościoła. Po dokładnym wysłuchaniu Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych oraz licznych Konferencji Episkopatów i Synodów Biskupich Kościołów Wschodnich, Kongregacja Nauki Wiary uznała za właściwe opublikować nową Instrukcję, w celu potwierdzenia przyczyn doktrynalnych i duszpasterskich, dla których preferuje się pochówek ciał, oraz wydać normy dotyczące przechowywania prochów w przypadku kremacji.
Zmartwychwstanie Jezusa jest kulminacyjną prawdą wiary chrześcijańskiej, głoszoną jako zasadnicza część Tajemnicy Paschalnej od samych początków chrześcijaństwa: „Przekazałem wam to, co przejąłem: że Chrystus umarł – zgodnie z Pismem – za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem: i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu” (1 Kor 15,3-5).Przez swoją śmierć i zmartwychwstanie, Chrystus uwolnił nas od grzechu i dał nam dostęp do nowego życia: „Jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca, także i my możemy wkroczyć w nowe życie” (Rz 6,4). Ponadto, Chrystus zmartwychwstały jest początkiem i źródłem naszego przyszłego zmartwychwstania: „Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli…; i jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni” (1 Kor 15,20–22).Jeśli prawdą jest, że Chrystus wskrzesi nas „w dniu ostatecznym”, jest również prawdą, pod pewnym względem, że już zmartwychwstaliśmy z Chrystusem. Przez chrzest bowiem jesteśmy zanurzeni w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa i sakramentalnie do Niego upodobnieni: „jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie, w którym też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił” (Kol 2,12). Zjednoczeni z Chrystusem przez chrzest, już teraz uczestniczymy w sposób rzeczywisty w życiu Chrystusa zmartwychwstałego (por. Ef 2,6).Dzięki Chrystusowi w chrześcijaństwie śmierć ma znaczenie pozytywne. Kościół w liturgii modli się: „Albowiem życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, ale się nie kończy, i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie”.2 Z chwilą śmierci dusza zostaje oddzielona od ciała, ale w zmartwychwstaniu Bóg przywróci niezniszczalne życie naszemu przekształconemu ciału, jednocząc je ponownie z naszą duszą. Również w naszych czasach Kościół wezwany jest do głoszenia wiary w zmartwychwstanie: „Zmartwychwstanie zmarłych jest wiarą chrześcijan: wierząc w nie nimi jesteśmy”.3
Idąc za starodawną tradycją chrześcijańską, Kościół usilnie zaleca, by ciała zmarłych chowane były na cmentarzu lub w miejscu świętym.4We wspomnieniu śmierci, pogrzebania i zmartwychwstania Pana, tajemnicy w świetle której objawia się chrześcijański sens śmierci,5 pochówek jest przede wszystkim najbardziej odpowiednią formą wyrażenia wiary i nadziei w zmartwychwstanie ciała.6Kościół, który jak Matka towarzyszył chrześcijaninowi podczas jego ziemskiej pielgrzymki, ofiaruje Ojcu, w Chrystusie, dziecko Jego łaski i powierza ziemi jego śmiertelne szczątki w nadziei, że zmartwychwstanie w chwale.7Grzebiąc ciała wiernych zmarłych, Kościół potwierdza wiarę w zmartwychwstanie ciała 8 i zamierza uwydatnić wysoką godność ludzkiego ciała, jako nierozłącznej części osoby, której historię to ciało współdzieli.9 Nie może zatem pozwolić na postawy i obrzędy, które uwzględniają błędne pojęcie śmierci, postrzeganej zarówno jako ostateczne unicestwienie osoby, jak i chwilę jej fuzji z matką naturą lub ze wszechświatem, jako etap w procesie reinkarnacji, lub też jako ostateczne wyzwolenie z „więzienia” ciała. Ponadto pochówek na cmentarzach lub w innych miejscach świętych właściwie odpowiada współczuciu i szacunkowi, jakie należą się ciałom zmarłych wiernych, które przez chrzest stały się świątynią Ducha Świętego i którymi, „jak narzędziami i naczyniami, w sposób święty posłużył się Duch Święty, aby dokonać wielu dobrych dzieł”.10Sprawiedliwy Tobiasz wychwalany jest za zasługi zdobyte wobec Boga przez to, że grzebał zmarłych,11 a Kościół uważa pochówek zmarłych za dzieło miłosierdzia wobec ciała. 12Na koniec wreszcie pochówek ciał wiernych zmarłych na cmentarzach lub w innych miejscach świętych sprzyja pamięci i modlitwie za zmarłych ze strony rodziny i całej wspólnoty chrześcijańskiej, jak też czczenia męczenników i świętych. Przez pochówek ciał na cmentarzach, w kościołach czy na terenach do tego przystosowanych, tradycja chrześcijańska strzegła wspólnoty między żywymi i umarłymi, i przeciwstawiała się tendencji ukrywania lub prywatyzowania wydarzenia śmierci oraz znaczenia, jakie ma ona dla chrześcijan.
Tam, gdzie przyczyny typu higienicznego, ekonomicznego lub społecznego prowadzą do wyboru kremacji – wyboru, który nie może być sprzeczny z jasno wyrażoną wolą zmarłego, lub z jego wolą niebezpodstawnie domniemaną – Kościół nie dostrzega przyczyn doktrynalnych, by zakazać takiej praktyki, jako że kremacja zwłok nie dotyka duszy i nie uniemożliwia boskiej wszechmocy wskrzeszenia ciała, a więc nie zawiera obiektywnego zaprzeczenia doktryny chrześcijańskiej na temat nieśmiertelności duszy i zmartwychwstania ciała.13Kościół nadal preferuje pochówek ciał, jako że w ten sposób okazuje się większy szacunek zmarłym; kremacja jednak nie jest zakazana, „chyba że została wybrana z powodów sprzecznych z nauką chrześcijańską”.14W przypadku braku motywacji sprzecznych z doktryną chrześcijańską, Kościół, po odprawieniu uroczystości pogrzebowych, towarzyszy w kremacji przez właściwe wskazówki liturgiczne i duszpasterskie, dokładając szczególnej troski, by unikać wszelkiego rodzaju skandalu czy obojętności religijnej.
Kiedy z uzasadnionych przyczyn dokonuje się wyboru kremacji zwłok, prochy zmarłego muszą być przechowywane z zasady w miejscu świętym, czyli na cmentarzu, lub jeśli trzeba w kościele albo na terenie przeznaczonym na ten cel przez odpowiednie władze kościelne. Od samego początku chrześcijanie pragnęli, by ich zmarli byli obiektem modlitw i wspomnień wspólnoty chrześcijańskiej. Ich groby stawały się miejscami modlitwy, pamięci i zadumy. Zmarli wierni są częścią Kościoła, który wierzy we wspólnotę „tych, którzy pielgrzymują na ziemi, zmarłych, którzy jeszcze oczyszczają się, oraz tych, którzy cieszą się już szczęściem nieba; wszyscy łączą się w jeden Kościół”.15Przechowywanie prochów w miejscu świętym może przyczynić się do zmniejszenia ryzyka odsunięcia zmarłych od modlitwy i pamięci krewnych i wspólnoty chrześcijańskiej. W ten sposób ponadto unika się możliwych sytuacji zapomnienia czy braku szacunku, jakie mogą mieć miejsce przede wszystkim po przeminięciu pierwszego pokolenia, jak również nieodpowiednich czy przesądnych praktyk.
Z wyżej wymienionych powodów przechowywanie prochów w miejscu zamieszkania nie jest dozwolone. Jedynie w przypadku ważnych i wyjątkowych okoliczności, zależnych od uwarunkowań kulturalnych o charakterze lokalnym, Ordynariusz, w porozumieniu z Konferencją Episkopatu lub Synodem Biskupów Kościołów Wschodnich, może udzielić zezwolenia na przechowywanie prochów w miejscu zamieszkania. Prochy jednak nie mogą być rozdzielane między poszczególne ogniska rodzinne i zawsze należy zapewniać im szacunek oraz odpowiednie warunki przechowywania.
Aby uniknąć wszelkiego rodzaju dwuznaczności o charakterze panteistycznym, naturalistycznym czy nihilistycznym, nie należy zezwalać na rozrzucanie prochów w powietrzu, na ziemi lub w wodzie albo w inny sposób, ani też przerabianie kremowanych prochów na pamiątki, biżuterię czy inne przedmioty, pamiętając, że w stosunku do tego typu postępowania nie można brać pod uwagę przyczyn higienicznych, społecznych czy ekonomicznych, które mogą prowadzić do wyboru kremacji.
W przypadku gdy zmarły notorycznie żądał kremacji i rozrzucenia własnych prochów w naturze z powodów sprzecznych z wiarą chrześcijańską, należy, zgodnie z prawem, odmówić przeprowadzenia uroczystości pogrzebowych.16
W czasie audiencji udzielonej w dniu 18 marca 2016 roku niżej podpisanemu Kardynałowi Prefektowi, Ojciec Święty Franciszek zatwierdził niniejszą Instrukcję, przyjętą podczas Sesji Zwyczajnej w tej Kongregacji w dniu 2 marca 2016 roku, i polecił ją opublikować.
Rzym, w siedzibie Kongregacji Nauki Wiary, 15 sierpnia 2016 roku, w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Gerhard Kard. Müller
Prefekt
Luis F. Ladaria,
S.I. Arcybiskup tytularny Thibica
Sekretarz
Źródło: KEP
1 AAS 56 (1964), 822-823.
2 Mszał Rzymski, Prefacja o zmarłych, I.
3 Tertulian, De resurrectione carnis, 1,1: CCL 2, 921.
4 Por. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 1176, § 3; kan. 1205; CCEO, kan. 876, § 3; kan. 868.
5 Por. Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1681.
6 Por. Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2300.
7 Por. 1 Kor 15,42-44; Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1683.
8 Por. Święty Augustyn, De cura pro mortuis gerenda, 3, 5: CSEL 41, 628.
9 Por. Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska Gaudium et spes, nr 14.
10 Por. Święty Augustyn, De cura pro mortuis gerenda, 3, 5: CSEL 41, 627.
11 Por. Tb 2, 9; 12, 12.
12 Por. Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2300.
13 Por. Najwyższa Święta Kongregacja Świętego Oficjum, Instrukcja Piam et constantem, 5 lipca 1963: AAS 56 (1964), 822.
14 Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 1176, § 3; por. Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 876, § 3.
15 Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 962.
16 Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 1184; Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 876, § 3.
materiał pochodzi ze strony:
https://diecezja.waw.pl/5068
z dnia 04.11.2021 r.
Po sporządzeniu karty zgonu przez lekarza, konieczne jest niezwłoczne zgłoszenie zgonu w Urzędzie Stanu Cywilnego właściwym dla miejsca zgonu. Zgłoszenie to należy dokonać w ciągu do maksymalnie 3 dni od sporządzenia karty zgonu, przedkładając kartę zgonu wydaną przez lekarza.
Osoba, która może złożyć zgłoszenie zgonu i uzyskać akt zgonu to zazwyczaj najbliższa rodzina zmarłej osoby.
Należą do niej m.in. małżonek, dzieci, wnuki, rodzice, dziadkowie, rodzeństwo oraz krewni boczni do 4 stopnia pokrewieństwa, a także powinowaci w linii prostej do 1 stopnia.
Wymagane dokumenty do zgłoszenia zgonu to karta zgonu wystawiona przez służbę zdrowia oraz dowód osobisty osoby zmarłej i dowód osoby zgłaszającej zgon.
Urząd Stanu Cywilnego w Białymstoku znajduje się pod adresem: ul. Branickiego 3/5, 15-085 Białystok. Można się z nim skontaktować poprzez infolinię: 85 879-79-79 lub bezpośrednio pod numerami telefonów: 85 869-64-72 oraz 85 869-72-35.
Akt zgonu jest wydawany nieodpłatnie, zazwyczaj na poczekaniu, co oznacza, że można go otrzymać od razu po zgłoszeniu zgonu w USC.
Podczas trwania ceremonii pogrzebowej nasi pracownicy starają się być w pełni dostępni i służyć pomocą w każdym zakresie. Zależy nam na zapewnieniu Państwu pełnego wsparcia i komfortu w tym trudnym czasie. Nasze starania obejmują wiele różnych działań, mających na celu zapewnienie godnego pożegnania dla zmarłych oraz wsparcie dla ich rodzin.
Dbamy o odpowiednie przygotowanie kwiatów, które są ważnym elementem ceremonii pogrzebowej. Stawiamy stojaki na wieńce, aby prezentowały się one godnie i pięknie, będąc hołdem dla zmarłego. Dodatkowo, kopiemy groby dla zmarłych, zapewniając wysoką jakość świadczonych przez nas usług.
Nasi pracownicy są przygotowani do działania w różnych warunkach pogodowych. Bez względu na to, czy to mrozy czy obfite opady deszczu, jesteśmy gotowi do realizacji usługi z pełnym zaangażowaniem i profesjonalizmem.
Jeśli miejsca pochówku zostały przez Państwa wcześniej opłacone, również zapewniamy nasze usługi. Niezależnie od wcześniejszych ustaleń, zawsze traktujemy każdego klienta z należytym szacunkiem i troską.
W przypadku grobów rodzinnych, gdzie już spoczywają inni zmarli, zachowujemy się z odpowiednim szacunkiem i ostrożnością, aby zmarli ciężkożałobni zostali uczczeni we właściwy sposób.
Jako firma pogrzebowa, naszym celem jest zapewnienie kompleksowej pomocy i wsparcia rodzinom w czasie żałoby. Działamy z pełnym szacunkiem i zrozumieniem dla trudności, jakie mogą się pojawić w trakcie organizacji pogrzebu, i dokładamy wszelkich starań, aby proces ten przebiegał jak najgodniej dla zmarłego oraz jak najłagodniej dla bliskich.
Tradycyjnie – pogrzeb odbywa się na 2 lub 3 dzień po zgonie. Jeśli jest taka potrzeba, możemy przechować osobę zmarłą w naszej chłodni do dogodnej dla Państwa daty.
Zgłoszenie zgonu w naszej firmie: abyśmy mogli weprzeć Państwa w tych trudnych chwilach, oraz dokonać wstępnej rezerwacji terminu pogrzebu
Zawiadomienie lekarza o śmierci osoby: jej bliscy powinni jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, aby stwierdził zgon i sporządził kartę zgonu.
Zgłoszenie w dowolnej parafii: Rodzina zgłasza zgon w parafii, do której należy zmarły. Tam zostanie ustalony termin i szczegóły dotyczące ceremonii pogrzebowej.
Przygotowanie ciała zmarłego: Ciało zmarłego jest przygotowywane przez zakład pogrzebowy. Może to obejmować mycie, ubieranie i umieszczenie w trumnie, inne czynności kosmetyczne.
Msza żałobna: Zazwyczaj odbywa się msza żałobna w kościele, której przewodzi ksiądz. Podczas mszy, modlitwy i pieśni religijne są wykonywane, a kapłan wygłasza homilię.
Pochówek: Po mszy zmarły zostaje pochowany na cmentarzu. Kapłan dokonuje błogosławieństwa na grobie, a bliscy zmarłego często zanoszą kwiaty.
Modlitwy na cmentarzu: Po pochówku, często odmawia się modlitwy, w tym modlitwę Zdrowaś Maryjo i Modlitwę za zmarłych.
Spotkanie po pogrzebie: Często po ceremonii odbywa się spotkanie rodzinne, na którym bliscy mogą wspólnie dzielić się swoimi uczuciami i wspomnieniami.
Powyższy opis przedstawia ogólny przebieg pogrzebu katolickiego, jednak szczegóły mogą się różnić w zależności od lokalnych tradycji i zwyczajów oraz preferencji rodziny i zmarłego. W każdym przypadku kluczowe jest szacunek i uczestnictwo w tych wydarzeniach jako wyraz wsparcia dla rodziny zmarłego.
Tradycyjnie – pogrzeb odbywa się na 2 lub 3 dzień po zgonie. Jeśli jest taka potrzeba, możemy przechować osobę zmarłą w naszej chłodni do dogodnej dla Państwa daty.
Zgłoszenie zgonu w naszej firmie: abyśmy mogli weprzeć Państwa w tych trudnych chwilach, oraz dokonać wstępnej rezerwacji terminu pogrzebu.
Zawiadomienie lekarza o śmierci osoby: jej bliscy powinni jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, aby stwierdził zgon i sporządził kartę zgonu.
Powyższy opis przedstawia ogólny przebieg pogrzebu prawosławnego, jednak szczegóły mogą się różnić w zależności od lokalnych tradycji i zwyczajów oraz preferencji rodziny i zmarłego. W każdym przypadku kluczowe jest szacunek i uczestnictwo w tych wydarzeniach jako wyraz wsparcia dla rodziny zmarłego.
Podczas ceremonii pogrzebu świeckiego, stawiamy na uroczystość pozbawioną akcentów religijnych, by skoncentrować się na życiu i dziedzictwie zmarłego. Choć możliwa jest krótka modlitwa, to tylko na wyraźne życzenie rodziny. Głównym celem jest oddanie hołdu osobie zmarłej poprzez wspomnienia i refleksje na temat jej życia oraz tego, co było dla niej istotne.
Podczas ceremonii starannie przywołujemy wspomnienia z życia zmarłego, opowiadając o jego pasjach, zainteresowaniach, osiągnięciach i relacjach z bliskimi. Odtwarzamy również ulubioną muzykę zmarłego, aby uczestnicy mogli podzielić się chwilą zadumy i refleksji.
Dla uczestników ceremonii stwarzamy przestrzeń do osobistego pożegnania, gdzie mogą wyrazić swoje uczucia i wspomnienia poprzez ostatnie chwile przy trumnie zmarłego.
Jako firma pogrzebowa zajmujemy się kompleksową organizacją pogrzebu świeckiego, dbając o wszelkie formalności związane z ceremonią. Nasz zespół służy fachową pomocą i wsparciem na każdym etapie organizacji pogrzebu.
Więcej informacji na temat naszych usług można uzyskać pod numerem telefonu 784 358 427. Jesteśmy do Państwa dyspozycji, aby zapewnić godne i szanujące pamięć ostatnie pożegnanie dla zmarłego.